Kako se određuje mesto prometa usluge kada strano lice dostavlja domaćem licu software i softverske licence
Kako se određuje mesto prometa usluge kada strano lice dostavlja domaćem licu software i softverske licence
„Odredbama člana 3. Zakona o porezu na dodatu vrednost („Sl. glasnik RS“, br. 84/2004, 86/2004 – ispr., 61/2005 i 61/2007 – dalje: Zakon) propisano je, da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.
Promet usluga, u smislu ovog zakona, su svi poslovi i radnje u okviru obavljanja delatnosti koji nisu promet dobara iz člana 4. ovog zakona (član 5. stav 1. Zakona).
Prema odredbama člana 12. st. 1. i 2. Zakona, mesto prometa usluga je mesto u kojem pružalac usluge obavlja delatnost, a ako se promet usluga vrši preko poslovne jedinice, mestom prometa usluga smatra se mesto poslovne jedinice.
Izuzetno od st. 1. i 2. ovog člana, mestom prometa usluga prenosa, ustupanja i stavljanja na raspolaganje autorskih prava, prava na patente, licence, zaštitnih znakova i drugih prava intelektualne svojine, smatra se mesto u kojem primalac usluge obavlja delatnost ili ima poslovnu jedinicu za koju se pruža usluga, odnosno mesto u kojem primalac usluge ima sedište ili prebivalište (odredba člana 12. stav 3. tačka 4) podtačka (5) Zakona).
U skladu sa navedenim zakonskim odredbama, kada strano pravno lice, odnosno lice koje na teritoriji Republike Srbije nema sedište ni stalnu poslovnu jedinicu, vrši promet softvera i softverskih licenci licu sa teritorije Republike Srbije, pri čemu se predmetni softveri i softverske licence dostavljaju licu sa teritorije Republike Srbije elektronskim putem, obavezu obračunavanja i plaćanja PDV za promet koji vrši strano pravno lice, shodno odredbama člana 10. stav 1. tač. 2) i 3) Zakona, ima poreski dužnik, i to: poreski punomoćnik (ako je strano pravno lice odredilo poreskog punomoćnika na teritoriji Republike Srbije), odnosno primalac softvera i softverskih licenci (ako strano pravno lice nije odredilo poreskog punomoćnika na teritoriji Republike Srbije). Pored toga, prema odredbi člana 28. stav 5. Zakona, pravo na odbitak prethodnog poreza može da ostvari i poreski dužnik iz člana 10. stav 1. tač. 2) i 3) Zakona, pod uslovom da je na naknadu za primljene usluge obračunao PDV u skladu sa ovim Zakonom i da primljene usluge koristi za promet dobara i usluga iz stava 1. ovog člana (promet koji je oporeziv PDV, promet za koji u skladu sa članom 24. ovog zakona postoji oslobođenje od plaćanja PDV i/ili promet koji je izvršen u inostranstvu, ako bi za taj promet postojalo pravo na odbitak prethodnog poreza da je izvršen u Republici Srbiji).
Takođe, da je odredbom člana 40. stav 1. Zakona o porezu na dobit pravnih lica („Sl. glasnik RS“, br. 25/2001, 80/2002, 80/2002 – dr. zakon, 43/2003, 84/2004, 18/2010 i 101/2011) propisano da se na prihode koje ostvari nerezidentno pravno lice od rezidentnog pravnog lica, po osnovu (između ostalog) i autorske naknade, na teritoriji Republike, obračunava i plaća porez po odbitku po stopi od 20%, ako međunarodnim ugovorom o izbegavanju dvostrukog oporezivanja nije drukčije uređeno, pri čemu smatramo da u slučaju kada prava na računarskom programu pripadaju nerezidentnom pravnom licu, koji putem ugovora o licenci, prenosi pravo korišćenja predmeta ugovora – računarskog programa, rezidentnom pravnom licu koji mu po tom osnovu plaća određenu naknadu, ta naknada predstavlja autorsku naknadu koja se oporezuje porezom po odbitku u skladu sa članom 40. stav 1. Zakona o porezu na dobit pravnih lica.“
Mišljenje Ministarstva finansija br. 413-00-133/2012-04 od 05.03.2012. godine
