Umanjenje poreza na imovinu za stan je u direktnoj vezi sa prijavom prebivališta na toj adresi

Umanjenje poreza na imovinu za stan je u direktnoj vezi sa prijavom prebivališta na toj adresi

„Prema odredbi člana 2. stav 1. tač. 1), 3) i 5) Zakona o porezima na imovinu („Sl. glasnik RS“, br. 26/2001, „Sl. list SRJ“, br. 42/2002 – odluka SUS i „Sl. glasnik RS“, br. 80/2002, 80/2002 – dr. zakon, 135/2004, 61/2007, 5/2009, 101/2010 i 24/2011 – dalje: Zakon), porez na imovinu plaća se na:

• pravo svojine na nepokretnosti, odnosno na pravo svojine na građevinskom zemljištu površine preko 10 ari;
• pravo stanovanja;
• pravo zakupa stana ili stambene zgrade u skladu sa zakonom kojim je uređeno stanovanje, za period duži od jedne godine ili na neodređeno vreme.

Nepokretnostima, u smislu člana 2. stav 1. Zakona, smatraju se: zemljište, stambene i poslovne zgrade, stanovi, poslovne prostorije, garaže, zgrade i prostorije za odmor i rekreaciju i drugi građevinski objekti, odnosno njihovi delovi (član 2. stav 2. Zakona).

Obveznik poreza na imovinu na pravo svojine na nepokretnosti je pravno i fizičko lice koje je imalac tih prava na nepokretnosti koje se nalaze na teritoriji Republike Srbije. Ako više pravnih ili fizičkih lica ostvaruje pravo svojine na istoj nepokretnosti, poreski obveznik je svako od njih, srazmerno svom udelu (član 4. st. 1. i 2. Zakona).

Prema odredbi člana 13. st. 1. i 2. Zakona, utvrđeni porez na prava iz člana 2. Zakona na zgradi ili stanu u kojem stanuje obveznik umanjuje se za 50%, a najviše 20.000 RSD. Ako na jednoj zgradi ili stanu ima više obveznika, pravo na umanjenje utvrđenog poreza ima svaki obveznik koji u toj zgradi ili stanu stanuje, u visini srazmernoj njegovom udelu u pravu na toj zgradi ili stanu u odnosu na iznos za koji se porez umanjuje, u skladu sa stavom 1. ovog člana.

Dakle, primenom člana 13. st. 1. i 2. Zakona, pravo na poresko kredit – umanjenje utvrđenog poreza na imovinu, za 50% a najviše 20.000 RSD, ima poreski obveznik, ako su kumulativno ispunjeni sledeći uslovi:

• da je pravo koje je predmet oporezivanja konstituisano na zgradi ili stanu;
• da obveznik poreza na imovinu stanuje u predmetnoj zgradi, odnosno stanu.

Da li obveznik stanuje u zgradi ili stanu za koju se utvrđuje i plaća porez na imovinu faktičko je pitanje koje u svakom konkretnom slučaju ceni nadležni organ jedinice lokalne samouprave, na osnovu pruženih dokaza.

Imajući u vidu da je, prema odredbama člana 4. Zakona o prebivalištu i boravištu građana („Sl. glasnik SRS“, br. 42/77 – prečišćen tekst, 24/85, 6/89 i 25/89 i „Sl. glasnik RS“, br. 53/93, 67/93, 48/94 i 101/2005 – dr. zakon), prebivalište – mesto u kome se građanin nastanio s namerom da u njemu stalno živi a boravište – mesto u kome građanin privremeno boravi van svog prebivališta, nema osnova da obveznik ostvari pravo na poreski kredit iz člana 13. st. 1. i 2. Zakona za zgradu ili stan u kojoj nije prijavio prebivalište.“

Mišljenje Ministarstva finansija br. 413-00-00432/2011-04 od 30.05.2011. godine