Ko je poreski dužnik kada strano lice vrši konsultantske usluge na teritoriji Republike Srbije
Ko je poreski dužnik kada strano lice vrši konsultantske usluge na teritoriji Republike Srbije
„1. Između Savezne vlade Savezne Republike Jugoslavije i Vlade Republike Makedonije zaključen je ugovor o izbegavanju dvostrukog oporezivanja u odnosu na poreze na dohodak i imovinu („Sl. list SRJ – Međunarodni ugovori“, br. 5/96 – dalje: Ugovor), koji se primenjuje od 1. januara 1998. godine. Ugovor proizvodi pravno dejstvo i u bilateralnim ekonomskim odnosima između Republike Srbije i Republike Makedonije.
Odredbom člana 2. stav 3. Ugovora predviđeno je da su porezi na koje se primenjuje ovaj ugovor u Jugoslaviji: porez na dobit, porez na dohodak, porez na imovinu i porez na prihod od međunarodnog saobraćaja.
S tim u vezi, Ugovor se ne primenjuje u oblasti indirektnog oporezivanja, u konkretnom slučaju kod oporezivanja prometa konsultantskih usluga porezom na dodatu vrednost.
2. Kada strano privredno društvo, tj. privredno društvo koje u Republici Srbiji nema sedište ni stalnu poslovnu jedinicu preko koje pruža usluge, vrši promet konsultantskih usluga domaćem privrednom društvu, mestom prometa predmetnih usluga smatra se Republika Srbija, s obzirom da se radi o uslugama čije se mesto prometa utvrđuje prema mestu u kojem primalac usluge ima sedište, odnosno prebivalište. S tim u vezi, promet predmetnih usluga predmet je oporezivanja PDV u Republici Srbiji, a obavezu obračunavanja PDV za taj promet ima poreski dužnik – poreski punomoćnik stranog privrednog društva ili primalac usluga. Naime, ako je strano privredno društvo odredilo poreskog punomoćnika u Republici Srbiji, poreski dužnik za promet konsultantskih usluga je poreski punomoćnik, a ako strano privredno društvo nije odredilo poreskog punomoćnika, poreski dužnik za promet navedenih usluga je primalac tih usluga.
* * *
Odredbama člana 3. Zakona o porezu na dodatu vrednost („Sl. glasnik RS“, br. 84/2004, 86/2004 – ispr., 61/2005, 61/2007, 93/2012 i 108/2013 – dalje: Zakon) propisano je, da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.
Promet usluga, u smislu ovog zakona, su svi poslovi i radnje u okviru obavljanja delatnosti koji nisu promet dobara iz člana 4. ovog zakona (član 5. stav 1. Zakona).
Odredbama člana 10. stav 1. tač. 2) i 3) Zakona propisano je da je poreski dužnik, u smislu ovog zakona, poreski punomoćnik koga odredi strano lice koje u Republici nema sedište ni stalnu poslovnu jedinicu, odnosno prebivalište, a koje obavlja promet dobara i usluga u Republici, odnosno primalac dobara i usluga, ako strano lice iz tačke 2) ovog stava ne odredi poreskog punomoćnika.
Mesto prometa usluga je mesto u kojem pružalac usluga obavlja svoju delatnost, a ako se promet usluga vrši preko poslovne jedinice, mestom prometa usluga smatra se mesto poslovne jedinice (član 12. st. 1. i 2. Zakona).
Odredbom člana 12. stav 3. tačka 4) podtačka (7) Zakona propisano je, da se izuzetno od st. 1. i 2. ovog člana, mestom prometa usluga smatra mesto u kojem primalac usluge obavlja delatnost ili ima poslovnu jedinicu za koju se pruža usluga, odnosno mesto u kojem primalac usluge ima sedište ili prebivalište, ako se radi o uslugama savetnika, inženjera, advokata, revizora i sličnih usluga.“
Mišljenje Ministarstva finansija br. 430-00-108/2014-04 od 19.05.2014. godine