Porez na prenos apsolutnih prava na prenos svojine nepokretnosti sa privrednog društva na osnivača
Porez na prenos apsolutnih prava na prenos svojine nepokretnosti sa privrednog društva na osnivača
„Prema odredbi člana 14. stav 1. Zakona o porezima na imovinu („Sl. glasnik RS“, br. 26/2001, „Sl. list SRJ“, br. 42/2002 – odluka SUS i „Sl. glasnik RS“, br. 80/2002, 80/2002 – dr. zakon, 135/2004, 61/2007, 5/2009 i 101/2010 – dalje: Zakon), porez na nasleđe i poklon plaća se na prava na nepokretnosti iz člana 2. stav 1. tač. 1) do 6) Zakona, koje naslednici, odnosno poklonoprimci nasleđuju, odnosno prime na poklon.
Odredbom člana 14. stav 3. Zakona propisano je da se porez na poklon plaća i u slučaju prenosa bez naknade imovine pravnog lica, koja je predmet oporezivanja u skladu sa odredbama st. 1., 2. i 4. do 9. tog člana.
Poklonom, u smislu Zakona, ne smatra se primanje po osnovima koji su izuzeti iz dohotka za oporezivanje, odnosno na koje se plaća porez na dohodak građana, u skladu sa zakonom kojim se uređuje oporezivanje dohotka građana (član 14. stav 6. Zakona).
Odredbom člana 15. stav 1. Zakona propisano je da je obveznik poreza na nasleđe i poklon rezident i nerezident Republike Srbije koji nasledi ili na poklon primi pravo iz člana 14. stav 1. Zakona na nepokretnosti koja se nalazi na teritoriji Republike Srbije.
Osnovica poreza na poklon je tržišna vrednost na poklon primljene imovine, na dan nastanka poreske obaveze, koju utvrđuje nadležna organizaciona jedinica Poreske uprave (dalje: poreski organ) (član 16. stav 2. Zakona).
Prema odredbi člana 23. stav 1. tačka 1) Zakona, porez na prenos apsolutnih prava plaća se kod prenosa uz naknadu prava svojine na nepokretnosti.
Odredbom člana 25. stav 1. Zakona propisano je da je obveznik poreza na prenos apsolutnih prava prodavac, odnosno prenosilac prava iz člana 23. stav 1. tač. 1), 2) i 4) Zakona.
Prema odredbama člana 27. st. 1. do 3. Zakona, osnovica poreza na prenos apsolutnih prava je ugovorena cena u trenutku nastanka poreske obaveze, ukoliko nije niža od tržišne vrednosti. Ukoliko nadležni poreski organ oceni da je ugovorena cena niža od tržišne, ima pravo da u roku od 60 dana od dana prijema poreske prijave podnete u skladu sa odredbom člana 36. stav 1. Zakona, odnosno od dana saznanja nadležnog poreskog organa za prenos, utvrdi poresku osnovicu u visini tržišne vrednosti. Ako poreski organ u roku od 60 dana od dana prijema poreske prijave ne utvrdi poresku osnovicu u visini tržišne vrednosti, poresku osnovicu čini ugovorena cena.
Prema tome, ako privredno društvo nepokretnost koju je steklo kupovinom 2002. godine, prenese bez naknade svom osnivaču, na taj prenos se plaća porez na poklon, osim ako taj prenos ima karakter primanja na koje se plaća porez na dohodak građana, u skladu sa zakonom kojim se uređuje oporezivanje dohotka građana. Osnovica poreza na poklon je tržišna vrednost predmetne nepokretnosti, na dan nastanka poreske obaveze, koju utvrđuje nadležni poreski organ.
Ako privredno društvo prenosi uz naknadu pravo svojine na nepokretnosti koju je steklo 2002. godine na osnivača tog društva, plaća se porez na prenos apsolutnih prava na poresku osnovicu iz člana 27. Zakona. Poreski obveznik je privredno društvo, kao prenosilac prava svojine.
Ako se prenos prava svojine na nepokretnosti sa pravnog lica (kao vlasnika te nepokretnosti od 2002. godine) na njenog osnivača vrši na ime isplate prihoda od kapitala u nenovčanom obliku po osnovu učešća osnivača u raspodeli dobiti, radi se o teretnom pravnom poslu (davanje umesto isplate novca) koji podleže plaćanju poreza na prenos apsolutnih prava.
Nadležni poreski organ, u svakom konkretnom slučaju, ceni činjenice od uticaja na oblik poreza koji se plaća i visinu poreske obaveze.“
Mišljenje Ministarstva finansija br. 413-00-3118/2010-04 od 07.03.2011. godine
