Poreski – PDV tretman manjka usled krađe
Napomena : Pročitajte ceo tekst (a ne samo tekst obeležen bojom ili podvlačenjem) jer samo ceo tekst u potpunosti tumači i objašnjava određeno pitanje odnosno problem
„Odredbama člana 3. Zakona o porezu na dodatu vrednost („Sl. glasnik RS“, br. 84/2004, 86/2004 – ispr., 61/2005 i 61/2007 – dalje: Zakon) propisano je da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.
Prema odredbi člana 4. stav 4. tačka 1) Zakona, sa prometom dobara uz naknadu izjednačava se uzimanje dobara koja su deo poslovne imovine poreskog obveznika za lične potrebe osnivača, zaposlenih ili drugih lica.
Uzimanje dobara, odnosno svaki drugi promet dobara iz stava 4. ovog člana smatra se prometom dobara uz naknadu pod uslovom da se PDV obračunat u prethodnoj fazi prometa na ta dobra ili njihove sastavne delove može odbiti u potpunosti ili srazmerno (stav 5. istog člana Zakona).
Odredbom člana 2. stav 1. Pravilnika o utvrđivanju šta se smatra uzimanjem i upotrebom dobara koja su deo poslovne imovine poreskog obveznika, pružanjem usluga i svakim drugim prometom bez naknade i o utvrđivanju uobičajenih količina poslovnih uzoraka i poklona manje vrednosti („Sl. glasnik RS“, br. 114/2004 – dalje: Pravilnik) propisano je, da se uzimanjem dobara, u smislu člana 4. stav 4. tačka 1) Zakona, smatra uzimanje dobara koja su deo poslovne imovine poreskog obveznika za sopstvenu potrošnju poreskog obveznika, za lične potrebe osnivača, zaposlenih ili drugih lica (dalje: sopstvena potrošnja).
Prema odredbi člana 3. stav 1. Pravilnika, sopstvenom potrošnjom smatra se i manjak dobara.
Izuzetno od stava 1. ovog člana, sopstvenom potrošnjom ne smatra se manjak dobara koji se može pravdati višom silom ili na drugi propisani način (elementarna nepogoda, krađa, saobraćajni udes i sl.), utvrđen na osnovu akta nadležnog organa, odnosno organizacije, kao i poreski priznat rashod utvrđen u skladu sa propisom kojim se uređuje količina rashoda (kalo, rastur, kvar i lom) na koji se ne plaća PDV (stav 2. istog člana Pravilnika).
U skladu sa navedenim zakonskim i podzakonskim odredbama, manjak dobara nastao usled krađe, a koji je utvrđen na osnovu akta nadležnog organa, ne smatra se uzimanjem dobara iz člana 4. stav 4. tačka 1) Zakona, odnosno sopstvenom potrošnjom obveznika PDV.
Prema tome, na manjak dobara nastao usled krađe, a koji je utvrđen na osnovu akta Ministarstva unutrašnjih poslova, ne postoji obaveza obračunavanja i plaćanja PDV.
Pored toga, sa aspekta primene propisa kojima se uređuje oporezivanje potrošnje porezom na dodatu vrednost, ne postoji zakonski osnov da se obveznik PDV oslobodi obaveze plaćanja PDV za oporezivi promet dobara, odnosno usluga.“
Mišljenje Ministarstva finansija br. 413-00-03046/2010-04 od 20.10.2010. godine
