Da li lice koje koristi stan na kome nema pravo svojine plaća porez na imovinu

Servis računara online zakazivanje

Da li lice koje koristi stan na kome nema pravo svojine plaća porez na imovinu 

 

„Porez na imovinu utvrđuje se poreskom obvezniku, kao licu koje je obavezno da plati porez.

Fizičko lice koje nije vlasnik stana koji koristi, obveznik je poreza na imovinu za taj stan, i to ako:

  • na tom stanu ima pravo zakupa u skladu sa zakonom kojim je uređeno stanovanje, odnosno socijalno stanovanje ili u skladu sa zakonom kojim su uređene izbeglice, koji je konstituisan na period duži od jedne godine ili na neodređeno vreme,
  • imalac prava svojine na tom stanu nije poznat ili nije određen,
  • je predmetni stan u javnoj svojini a fizičko lice ima državinu na tom stanu bez pravnog osnova,
  • ima državinu i koristi predmetni stan kao primalac finansijskog lizinga po osnovu zaključenog ugovora o finansijskom lizingu koji za predmet ima taj stan.

Ako fizičko lice nije obveznik poreza na imovinu za stan koji koristi, nema zakonskog osnova da mu se za taj stan utvrđuje porez na imovinu.

Zakonom o porezima na imovinu („Sl. glasnik RS“, br. 26/2001, „Sl. list SRJ“, br. 42/2002 – odluka SUS i „Sl. glasnik RS“, br. 80/2002, 80/2002 – dr. zakon, 135/2004, 61/2007, 5/2009, 101/2010, 24/2011, 78/2011, 57/2012 – odluka US i 47/2013 – dalje: Zakon) nije propisano poresko oslobođenje obveznika iz razloga što je korisnik dodatka za tuđu negu i pomoć.

***

Prema odredbi člana 2. stav 1. Zakona, porez na imovinu iz člana 1. tačka 1) ovog zakona (dalje: porez na imovinu), plaća se na nepokretnosti koje se nalaze na teritoriji Republike Srbije, i to na:

  1. pravo svojine, odnosno na pravo svojine na zemljištu površine preko 10 ari;
  2. pravo zakupa stana ili stambene zgrade konstituisano u korist fizičkih lica, u skladu sa zakonom kojim je uređeno stanovanje, odnosno socijalno stanovanje, odnosno zakonom kojim su uređene izbeglice, za period duži od jedne godine ili na neodređeno vreme;
  3. pravo korišćenja građevinskog zemljišta površine preko 10 ari, u skladu sa zakonom kojim se uređuje pravni režim građevinskog zemljišta;
  4. pravo korišćenja nepokretnosti u javnoj svojini od strane imaoca prava korišćenja, u skladu sa zakonom kojim se uređuje javna svojina;
  5. korišćenje nepokretnosti u javnoj svojini od strane korisnika nepokretnosti, u skladu sa zakonom kojim se uređuje javna svojina;
  6. državinu nepokretnosti na kojoj imalac prava svojine nije poznat ili nije određen;
  7. državinu nepokretnosti u javnoj svojini, bez pravnog osnova;
  8. državinu i korišćenje nepokretnosti po osnovu ugovora o finansijskom lizingu.

Odredbom člana 2. stav 2. tačka 2) Zakona propisano je da se nepokretnostima, u smislu stava 1. ovog člana, smatraju stambene, poslovne i druge zgrade, stanovi, poslovne prostorije, garaže i drugi (nadzemni i podzemni) građevinski objekti, odnosno njihovi delovi (dalje: objekti).

Kad na nepokretnosti postoji neko od prava, odnosno korišćenje ili državina, iz stava 1. tač. 2) do 8) ovog člana, porez na imovinu plaća se na to pravo, odnosno na korišćenje ili državinu, a ne na pravo svojine (član 2. stav 3. Zakona).

Prema odredbi člana 4. stav 1. Zakona, obveznik poreza na imovinu je pravno i fizičko lice koje je na nepokretnosti na teritoriji Republike Srbije:

  1. imalac prava iz člana 2. stav 1. tač. 1) do 4) ovog zakona;
  2. korisnik nepokretnosti u javnoj svojini iz člana 2. stav 1. tačka 5) ovog zakona;
  3. držalac nepokretnosti iz člana 2. stav 1. tač. 6) i 7) ovog zakona;
  4. primalac lizinga iz člana 2. stav 1. tačka 8) ovog zakona. „

Mišljenje Ministarstva finansija br. 413-00-00260/2013-04 od 27.03.2014. godine

 

Servis računara online zakazivanje