Kako se utvrđuje porez na imovinu kada vlasnik nije podneo poresku prijavu

Servis računara online zakazivanje

Kako se utvrđuje porez na imovinu kada vlasnik nije podneo poresku prijavu

Prema odredbi člana 2. stav 1. tačka 1) Zakona o porezima na imovinu („Sl. glasnik RS“, br. 26/2001, „Sl. list SRJ“, br. 42/2002 – odluka SUS i „Sl. glasnik RS“, br. 80/2002, 80/2002 – dr. zakon, 135/2004, 61/2007, 5/2009, 101/2010, 24/2011, 78/2011, 57/2012 – odluka US, 47/2013 i 68/2014 – dr. zakon – dalje: Zakon), porez na imovinu plaća se na nepokretnosti koje se nalaze na teritoriji Republike Srbije, i to na pravo svojine, odnosno na pravo svojine na zemljištu površine preko 10 ari.

Prema odredbi člana 2. stav 2. Zakona, nepokretnostima, u smislu člana 2. stava 1. ovog zakona, smatraju se:

  1. zemljište, i to: građevinsko, poljoprivredno, šumsko i drugo;
  2. stambene, poslovne i druge zgrade, stanovi, poslovne prostorije, garaže i drugi (nadzemni i podzemni) građevinski objekti, odnosno njihovi delovi (dalje: objekti).

Prema odredbi člana 4. stav 1. tačka 1) Zakona, obveznik poreza na imovinu je pravno i fizičko lice koje je na nepokretnosti na teritoriji Republike Srbije imalac prava iz člana 2. stav 1. tač. 1) do 4) Zakona.

Odredbom člana 6a stav 1. Zakona propisano je da se, za svrhu utvrđivanja osnovice poreza na imovinu, nepokretnosti razvrstavaju u sledeće grupe odgovarajućih nepokretnosti:

  1. građevinsko zemljište;
  2. poljoprivredno zemljište;
  3. šumsko zemljište;
  4. stanovi;
  5. kuće za stanovanje;
  6. poslovne zgrade i drugi (nadzemni i podzemni) građevinski objekti koji služe za obavljanje delatnosti;
  7. garaže i garažna mesta.

Obaveza po osnovu poreza na imovinu nastaje najranijim od sledećih dana: danom sticanja prava, danom početka korišćenja, danom osposobljavanja, danom izdavanja upotrebne dozvole, odnosno danom omogućavanja korišćenja imovine na drugi način (član 10. Zakona).

Prema odredbi člana 33. stav 1. Zakona, utvrđivanje poreza na imovinu, poreza na nasleđe i poklon i poreza na prenos apsolutnih prava vrši se na osnovu podataka iz poreske prijave, poslovnih knjiga poreskih obveznika i drugih podataka kojima organ nadležan za utvrđivanje, naplatu i kontrolu poreza raspolaže, a od značaja su za utvrđivanje poreske obaveze.

Prema odredbi člana 2. tačka 23) Zakona o planiranju i izgradnji („Sl. glasnik RS“, br. 72/2009, 81/2009 – ispr., 64/2010 – odluka US, 24/2011, 121/2012, 42/2013 – odluka US, 50/2013 – odluka US, 98/2013 – odluka US, 132/2014 i 145/2014 – dalje: Zakon o planiranju i izgradnji), zgrada jeste objekat sa krovom i spoljnim zidovima, izgrađena kao samostalna upotrebna celina koja pruža zaštitu od vremenskih i spoljnih uticaja, a namenjena je za stanovanje, obavljanje neke delatnosti ili za smeštaj i čuvanje životinja, robe, opreme za različite proizvodne i uslužne delatnosti i dr. Zgradama se smatraju i objekti koji imaju krov, ali nemaju (sve) zidove (npr. nadstrešnice), kao i objekti koji su pretežno ili potpuno smešteni ispod površine zemlje (skloništa, podzemne garaže i sl.).

Prema tome, objekat sa krovom i spoljnim zidovima, izgrađen kao samostalna upotrebna celina koja pruža zaštitu od vremenskih i spoljnih uticaja, koji je namenjen i služi za stanovanje, za koji je poreska obaveza po osnovu poreza na imovinu nastala u skladu sa članom 10. Zakona, za svrhu utvrđivanja osnovice poreza na imovinu razvrstava se u Kuće za stanovanje, nezavisno od toga da li obveznik taj objekat stalno ili povremeno koristi (npr. za odmor) i da li ga koristi.

Ako je za objekat nastala poreska obaveza a obveznik nije podneo poresku prijavu ili je poresku prijavu podneo nepotpisanu, organ jedinice lokalne samouprave nadležan za utvrđivanje, naplatu i kontrolu poreza na imovinu ovlašćen je da poresku obavezu utvrdi na drugi propisani način (u postupku kontrole, na osnovu evidencija nadležnih organa, pribavljanjem informacija od konkretnog fizičkog lica…).

Prema tome, nema osnova da se obvezniku poreza na imovinu ne utvrdi i ne naplati porez po tom osnovu za objekat za koji jedinica lokalne samouprave ne raspolaže potpisanom poreskom prijavom ili zato što poreski obveznik predmetni objekat ne koristi kontinuirano.

Napominjemo da je na visinu poreske osnovice za objekte od uticaja, između ostalog, i zona u kojoj se objekat nalazi, pri čemu zone određuje jedinica lokalne samouprave – prema komunalnoj opremljenosti i opremljenosti javnim objektima, saobraćajnoj povezanosti sa centralnim delovima jedinice lokalne samouprave, odnosno sa radnim zonama i drugim sadržajima u naselju.

Takođe napominjemo da se poreska obaveza utvrđuje za nepokretnosti koje su predmet oporezivanja, što znači i za zemljište na kome se predmetni objekat nalazi – ako je ono predmet oporezivanja u skladu sa članom 2. Zakona.

Mišljenje Ministarstva finansija br. 011-00-000929/2015-04 od 31.08.2015. godine

 

Servis računara online zakazivanje